2.123

Cała Polska czyta Masłoską, ja czytam, ty czytasz Masłoską, czytają ją starcy, czytają i dzieci i jakie by to było pocieszne, myślę sobie, gdyby poszum medialny wokół literackiej premiery (Masłoska paczy z bilbordu, łypie z okładek i z reklamy margaryny), więc gdyby ów bezprecedensowy marketing się przełożył choćby w promilu na wskaźniki czytelnictwa. Nie tylko Masłoskiej, rzecz jasna, ale że ogólnie tak. Doktor Google radzi - dla fit psychicznego oraz dla ogólnej higieny jedna książka, powiedzmy, na miesiąc jako kulturalne obligo. Och! eksploduję fontanną fantazji bibliotecznej bulimiczki.

Tymczasem tu i ówdzie się przetaczają w necie dyskusje na temat (wiem, że zalajkowane przeze mnie profile na fejsie nie są żadnym miarodajnym przekrojem estetycznych potrzeb społeczeństwa, ale cóż, śledzę je, te debaty, dyskutuje się o Masłoskiej, a nie o kim/czymkolwiek innym, chociaż przecież przed targami książki nie brakuje premier).

A ja co.
Pusto to widzę.
Autorka tak ładnie mówi w licznych wywiadach o Dziele, że chciałoby się ją pożreć, i Autorkę, i powieść, połknąć ją przy porannej kawie albo niefrasobliwie zarwać nocne godziny, czytać przy myciu zębów i nastawianiu w czterdziestu stopniach kolorowej bawełny. Autorka swoją prasową narracją tak śrubuje poprzeczkę, że konfrontacja z Literą jest tym bardziej bolesna.
Patrzę i patrzę do środka i nie widzę tego, o czym mówi Autorka, że jest TAM.
Nie ma.


Za to jest gdzie indziej.
Oto i olśnienie.

klik G

Jest dobrze, jest fraza, jest takie wyczucie języka, że mnie krew zalewa, bo sama też bym przecież tak chciała frazować (na zimnie ;)) ). Co za talent, łomatko.
Fenomenalny przypadek, bo „Szopka” się dzieje głównie na poziomie języka, jest rzecz jasna także opowieść, jest fabuła familijna, ale język zniewala, wciąga i zachwyca.
Rozsypałam się przy lekturze w euforyczne cząsteczki, po czym pozbierałam się byłam.

Aż się chce rzec, że czytajcie na zdrowie i dlaczego na okładkach czasopism jej nie ma?






Dla uniknięcia wątpliwości pragnę zapewnić, że tej notki nie sponsoruje Weltbild, ani też nie mam z Noir sur Blanc na pieńku.