2.124

Tymczasem, tymczasem w prozie nie napisanej, w prozie życia czy jak ją zwał, Nowy Człowiek któregoś dnia się pokrył pryszczami.
To znaczy nie cały i nie od razu, zaczęło się od zajadu, czy raczej - od Zapalenia Kątów Ust. Jednego kąta.
W kolejnych dniach defiguracja się rozlazła i ---
I nie pytajcie, co dalej.

Oj, nie wyglądało to ładnie.
Oj, swędziało.

Wykluczyłam ospę, bo ospa już była, i to jaka. Wykluczyłam też odrę-świnkę-różyczkę, bo te choroby są objęte obowiązkowymi szczepieniami. Wykluczyłam hand, foot and mouth disease (czuję osobliwą sympatię do tej nazwy, tak fenomenalnie się nie wymawia). A wykluczyłam, bo Nowoczłowiecza wysypka się odmiennie rozlokowała. W ogóle, wykluczyłam wszystko.
Najchętniej wykluczyłabym również pryszcze jednym kliknięciem w prawy albo lewy klawisz.

Ostatecznie pojechaliśmy jednak do dermatolożki poleconej przez naszego pediatrę. Lekarka uruchomiła jedną i druga lampę, oświetliła wątłe Nowoczłowiecze końcówki sporą liczbą watów, przyjrzała się wysypce przez lupę, obadała gardło. Po czym rzekła – nie wiem.
Nie wiem, nie wiem, co to jest. Nie wiem, trala la la. Nie wiem łamane przez nie mam pojęcia. Czyli - zupełnie jak ja.
Z taką różnicą, że ona WIEDZIAŁA, że jej NIEWIEDZA się wpisuje w szerszy kontekst nie wiem/nie znam. Kiedyś, tłumaczyła mi lekarka [a Nowy Człowiek z głębi desperacji przeglądał ulotki o witaminach i preparatach na to i na tamto], więc w Dawnych Historycznych Czasach infekcje były sklasyfikowane. Miały przyporządkowane zdjęcia przypadków i ryciny w książkach oraz opis objawów. I wiadomo było, jaką stosować terapię. Teraz dzieciaki przychodzą – jak, dajmy na to, Nowy Człowiek, nie szukając dalej – z rzucikiem wokół ust i w oczodole. I z niczym poza tym. Albo z dziarami od wysypki na łydce. Albo z opuchlizną gdzieś tam. I nie wiadomo, nikt nie wie, co to jest dokładnie.



Poczułam się, jak Nicole Kidman w "Inwazji" [halo, halo, gdzie jesteś, Jamesie Bondzie z osprzętem do identyfikacji zarazków?]. Serio, zrobiło mi się niewyraźnie. Dobry wieczór/jaki śliczny ranek, pobudka w świecie, w którym taki banał, jak choroby dziecięce nie jest skatalogowany. Rok dziewięćset dwunasty? Rok bez "tysiąc", rok przed naszą erą i ogólnie - before Christ.

Potencjalnie są do dyspozycji zaawansowane metody diagnostyki, kalendarz szczepień, antybiotyki, homeopatia i świecowanie, a tymczasem dziecko na coś zapada i nie wiadomo na co. Nie wiadomo, czy to zakaźne (raczej nie, ale kto wie, może okres inkubacji wynosi trzy lata?), nie wiadomo, jak to leczyć, wyjąwszy gaszenie objawów. U licha, do licha, Niebezpieczny Nowy Świat.