2.122

Zastygam w zdumieniu nad treścią komciów po poprzednią notką, robię wręcz jakieś karkołomne pas umysłem, skok niczym Trinity z Matrixa i zawisam w osłupieniu na tym, co czytam, stężała bogini Kali w postawie wojennej, szesnaście rąk a w każdej giwera.

Cóż, po dziesięciu latach blogowania na zimnie nadal się umiem dziwić reakcjom czytelników, ha!
W pewnym sensie wręcz lubieto, moje unikatowe predyspozycje.

Bo jest w tym doprawdy coś rozkosznego, że darem od bogów internetu (albo przekleństwem tutejszych demonów) jak po maśle i bez napinki wywołuję agresję czytaczy notkami totalnie niezaangażowanymi ideologicznie, neutralnymi jak Szwajcaria, bezbarwnymi niczym Hatifnat. Dziecko poszło na inaugurację zajęć dla dziewięciolatków na publicznej uczelni wyższej. Uczelnia w ramach „Kolorowego Uniwersytetu” organizuje cykle wykładów na różnych wydziałach, w przystępny sposób zapoznając dzieciaki z fizyką, chemią, prawem, naukami społecznymi. Nielaty w ramach zajęć mają też możliwość wygłaszania własnych referatów na forum i opowiedzenia o swoich pasjach. Ani inauguracji, ani cyklu wykładów nie sponsoruje żaden producent garnków indukcyjnych tudzież kołder z królika. Jedyny brand, jakim bombardowane są dziewicze nieletnie umysły jest logiem szkoły o stuletniej tradycji. Jedynym skażeniem, jakiego można, jak zakładam, doznać, po comiesięcznym praniu mózgu na uniwersytecie jest poszerzenie horyzontów o to i o owo, otwarcie kilku klapek we łbie.

Ucieszyłam się więc, jakie to nielogiczne, że krew z mojej krwi i ciało z mego ciała weźmie udział w tym kontrowersyjnym przedsięwzięciu. Ujęło mnie, że poważnym profesorom albo doktorom habilitowanym nie spadają z głów birety, kiedy tłumaczą tłumowi dziewięciolatków zasady konstrukcji średniowiecznego muru obronnego.


Państwo pozwolą zatem, że demonstracyjnie nie ogarnę, o co chodzi komentatorom pod 2.121.
Mam dość ekscentryczne przeczucie, że marginalnie chodzi o treść.