2.139

Andrzej Karwowski ma czterdzieści jeden lat, garnitur w wersji „jest gorąco, bo lato, ale w biurze mamy klimę” i umiłowaną małżonkę typu worek bokserski.
Stefania Karwowska przegląda się w wystawie sklepowej, wdzięcznie przekrzywia głowę a kapelusze z ekspozycji się kłębią wokół jej odbicia. Stefania zerka na siebie i myśli jestem chyba ładna. Ładna. Pod okiem łyska fioletowy siniak a na górnej wardze świeży szew.
Nikt tak do tej pory nie pisał o przemocy wobec kobiet, jak Sylwia Chutnik w „Cwaniarach”.
Leżę pod cienkim kocem i leniwie sączę Theraflu. Leżę już całe pięć minut.
- Mama, - mówi Silny - zjób mi pomm. – I ściąga ze mnie koc.
Warszawa jest jak glut w przełyku, jest ciasną miejską przestrzenią, kwartałem kilku ulic. Złota, Marszałkowska, Malczewskiego. MOKO-
tów.
Co prawda mając do wyboru dwa miasta, Warszawę i to tu, z mocą wybieram to tu, ale magiczna Warszawa do mnie mówi, przemawia do mnie stęchlizną piwnic i wspomnieniem oranżady w woreczkach, w które wbijało się słomkę tak, że ulepek ściekał na palce po plastiku. Przemawia do mnie ta przegniła tkanka miejska, rozgrzany lipcowy asfalt i zapach świeżo skoszonej trawy na osiedlowych trawnikach.
- Mama, - powtarza Silny - zjób mi pomm. Tejas! Mama, kiedy mi zjobisz pomm?
Leniwie otwiera się wieczór, ciężarna Halina (po dwóch albo trzech wódkach) wymierza ciosy metalową pałką, przechodnie cofają się do bram, a wybite zęby ofiar Haliny pokrywają chodnik. Bach-zgrzyt-bum.
- Zaraz ci zrobię, - szepczę – tylko dopiję.
Theraflu przestygło, wonieje chemicznie, syntetyczny cytrus i to wszystko, co mnie rzekomo postawi na nogi w trymiga. Liczę na Ojca dzieciom w zakresie pomm(e) dla Silnego (jedna miara soku jabłkowego, jedna miara ciepłej wody z czajnika, wymieszać, pić), Ojciec dzieciom stoi pod prysznicem, słyszę ściekanie wody, hałaśliwy plusk kropel w kabinie.
- Mama, kiedy już mi zjobisz pomm? – nalega Silny. – Zjób tejas!
Chlupot wody w łazience.
Bronka umiera na raka piersi, ciężarna Halina rodzi, zwisa właśnie po niewłaściwej stronie pępowiny i łapie powietrze z żyrandola, spod sufitu. Silny się wspina po moich nogawkach.
Pommm, pommm, pommm.
Gdzie koc? Gdzie jest mój koc, Silny?
Jakoś mi uciekł ostatni tydzień, trach i od rana w kalendarzu grudzień.

Ciemno zimno mży wieje.