2.265 [O niekonstytucyjnej konwencji]

Donoszę uprzejmie, że moja liczna rodzina się miewa nieźle. I piszę to zarówno w kontekście osieroconego bloga, jak i w kontekście konstytucyjnym. Żaden potwór-ladaco dżender się nie czai – sprawdziłam! - pod dziecięcym łóżeczkiem, tożsamość narodowo-kulturową wciąż mamy, mimo perspektywy konwencji, niewstrząśniętą. Pisałam już o tym zresztą zdaje się niżej.

Bo właściwie, jak co wieczór, miałam właśnie iść paść bez życia, wcześniej ogarnąwszy to i owo, nastawiwszy pralkę i zmywarkę, przetarłszy, złożywszy oraz zawiesiwszy. Cowieczorna gospodarska liturgia, mam w domowej świątyni pełny etat od losu i się nie migam nic a nic, utyrana westalka od płyty ceramicznej i od stale mokrych ręczników.

Ma też taki etat Ojciec moich dzieci.

Odkurzanie, zmywanie, podawanie w zakatarzone paszcze hektolitrów lekarstw. Obsługa przedsiębiorstwa „rodzina wielodzietna” wygląda pewnie inaczej z ambony albo z mównicy, w praktyce to raczej ciężka i nieustająca harówka na cztery ręce. U nas akurat na dwie męskie i dwie kobiece.

… więc miałam iść paść, ale mnie wstrzymał strumień fejsbukowej świadomości, przeklęty, stale aktualizowany przepływ newsów na wyciągnięcie ręki po telefon. Otóż prezydent i kandydat na prezydenta w jednym posiadł dziś wieczór wątpliwości co do konstytucyjności Konwencji …

… Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ponieważ wywołała burzę ideologiczną ...

Która albo który z sejmowych krzykaczek/krzykaczy uważnie przeczytał jej tekst? Kto przeczytał go ze zrozumieniem? W którym miejscu konwencja kruszy posady naszej cywilizacji i chlubne, odwieczne tradycje (wyjąwszy tradycję bicia kobiety oraz prania dziecięcych tyłków, ale tę tradycję dobrotliwie jednak przemilczmy)?

Tekst konwencji można znaleźć w tym miejscu i się napawać do woli „płcią kulturową” (społecznie skonstruowane role, zachowania, działania i atrybuty, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet lub mężczyzn) , „perspektywą płci kulturowej” (Strony zobowiązują się uwzględniać perspektywę płci społeczno-kulturowej w toku wdrażania i oceniania wpływu postanowień niniejszej konwencji oraz zobowiązują się promować i wdrażać politykę równości kobiet i mężczyzn oraz pełnego usamodzielnienia się kobiet.) i rzekomym centralnym atakiem na kościół katolicki (Strony czuwają, by kultura, zwyczaje, religia, tradycja lub tzw. „honor" nie były uznawane za usprawiedliwiające akty przemocy objęte zakresem niniejszej konwencji.).

Lektura konwencji nie jest bolesna, dokument ma uporządkowaną strukturę i napisano go (przetłumaczono …) prostym, zrozumiałym językiem. Nie mnie oceniać jego konstytucyjność, od tego będzie ewentualnie (choć mam nadzieję, że nie) odpowiedni Trybunał, ale nie mam za grosz zaufania do prawnej oceny tekstu dokonanej z moralnych wyżyn byłego prezesa tego Trybunału i byłego rzecznika praw obywatelskich. Na etyczno-moralnych Himalajach się od lat zionie nienawiścią do kobiet i się dość histerycznie wspiera konwencjonalny podział ról społecznych, więc nieprzyjemnie mnie uderzyło, że prezydent i w jednej osobie kandydat może takie oceny podzielać.

Dziwne.

Zresztą, cóż za zbieg okoliczności, fejsbukowy strumień świadomości mi podrzucił dzisiaj do południowej bułki z serem zabawnego newsa o kluczowej roli ojca w biciu dzieci. Zadławiłam się nawet odrobinę przełykanym kęsem, bo oto w opinii megawyluzowanego papieża Franciszka należy bić dzieci, byle godnie i bez poniżenia.

W tym miejscu zasuwamy zasłonę milczenia.

Albo i nie.

Megawyluzowanie papieża podpadło mi już w połowie stycznia, kiedy to internety się histerycznie ucieszyły, że – hurra! - katolicy nie muszą być jak króliki (jaka udana osobista wycieczka w kierunku polskich prawicowych publicystów! cóż za wyczucie i jaka polityczna intuicja!).

Co prawda jakimś cudem tworzę watykańsko-optymalną komórkę rodzinną, ale „mocne słowa papieża” nie tyle mnie wzmacniają i radują, ile irytują. Z wielu względów.

Po pierwsze – jaki był kontekst uciesznej anegdoty o królikach? Pasterskie pouczenie kobiety w ósmej ciąży, po siedmiu cesarskich cięciach, że się powinna powstrzymać od rozmnażania.

Lubieżna wieloródka!

Mąż i sprawca ciąż jest oczywiście niewinny, to ona go zwodzi, latawica. Co z tego, że sterana, i tak wypina zadek i cyce. I mężusia wodzi na pokuszenie.

A poważnie – i po drugie - co w szczególności, wyjąwszy wstrzemięźliwość, mogliby zdaniem papieża zastosować rzeczeni wielodzietni, żeby unikać kolejnych ciąż? Kalen-darzyk? A jeżeli zawodzi, to co więcej?

Więc do czego mi porady typu tej o królikach, albo dzisiejszej o biciu dzieci, udzielane z wysokości ambony i z odległości lat świetlnych od ludzkiej rzeczywistości?

Do czego mi moralne wzmożenie świątobliwych polityków?

Pralki mi ci mistrzowie moralności nie napełnią.

Ani nie rozdzielą kotłującej się trójki nielatów.

Nie wspominając o dokładnym wyszorowaniu łazienki.

… ponieważ to są kobiece zajęcia i tego się trzymajmy po wiek wieków w dyskursie publicznym. W zaciszu domowym ten i ów co prawda chwyta za odkurzacz, żelazko albo za mokrą ścierkę, ale wara od przewartościowania relacji społecznych.

Baby do garów, ojcowie do bicia dzieci!