2.157

Wylogowałam się stąd na kilka dni - dla higieny i dla oczyszczenia górnych dróg oddechowych z dala od Internetu.
I dlatego się odzywam dopiero teraz, chociaż właściwie wszyscy już coś powiedzieli i wszędzie czytam głosy oburzenia. Zresztą – owszem, WSZYSCY powiedzieli, ale to, co się stało wymaga naprawdę głośnego protestu, wszędzie. Co w jakiś sposób uzasadnia sensowność pisania o tym z opóźnieniem.


Otóż przeraża mnie spektakl, który na mój koszt ufundowali mi w ubiegłym tygodniu państwo z Wiejskiej.

Ja, niejałowe 50% uświęconego związku kobiety i mężczyzny jestem zatrwożona, zniesmaczona i wściekła.
I ta złość mi nie mija.




Bo otóż pewna zacietrzewiona ksenofobka, którą utrzymuję z regularnie płaconych podatków oświeciła mnie (dzięki!), że celem, żeby nie rzec wręcz – sensem tu tego państwa jest osiąganie pożytków ze mnie. To państwo mnie błogosławi, bo czerpie ze mnie zyski. Szczerze – nie wątpiłam, że tak jest, ale usłyszeć to centralnie z sejmowej mównicy i expressis verbis jest dość mocnym doświadczeniem. Takie feudalne tezy bez żadnego celofanu w XXI wieku – trzeba mieć tupet. Hm.

Cóż, jasne, państwo ma ze mnie niezły pożytek, narodziłam mu od metra nowych podatników, swoje podatki opłacam regularnie i bez żadnych przerw na urlopy macierzyńskie, wpłacam kasę i się o nic nie dopominam.

Kiedy Nowy Człowiek miał iść do przedszkola, w pamiętnym 2006 jakiegoś wyżu przedszkolnego, usłyszałam głuchy śmiech w kilku publicznych placówkach w odpowiedzi na pytanie o miejsce, od tej pory korzystamy z prywatnej infrastruktury i doprawdy niczego nie chcę od samorządu terytorialnego w zakresie zadań własnych gminy związanych z edukacją nieletnich.

Składki zdrowotne też płacę regularnie, a skojarzone szczepionki dla trójki noworodków zawsze nabywałam na własny koszt, bo która z matek, którą „stać” nie ulegnie potwornej wizji kilku ukłuć kontra jednej (odpłatnej) igle?

Wizyty ciążowe u ginekologa, te wszystkie zabawne USG i comiesięczne badania krwi – na własny koszt (przemnóżmy cenę jednego badania przez 27 miesięcy – tyle łącznie byłam w ciążach, hi hi). Wizyty pediatrów u chorych dzieci – identycznie.

Tutejsze państwo się nie dołożyło w żaden konkretny sposób do mojego finansowego wysiłku sprokurowania mu korzyści w postaci trójki nowych obywateli (abstrahując oczywiście od ogólnego poczucia bezpieczeństwa na ulicach, odpłatnych autostrad tudzież szeroko pojętego transportu publicznego).

W rocznym PIT odliczamy co prawda ze Współtwórcą całe trzy ulgi na dzieci i jest to pewna finansowa ulga, nie przeczę, ale w kontekście ogółu rocznych wydatków „na dzieci” – to doprawdy śmiech.

Tak, zainkasowałam trzy becikowe, każde po tysiąc zyla.
Tak od nich miałam. Tak. O, potąd.

Cóż, dziękuję państwu za żyłowanie mnie, niejałowej, heteroseksualnej i uświęconej konstytucyjnym związkiem kobiety i mężczyzny.

Takie jest verso sejmowej dyskusji o związkach partnerskich. Uderzył mnie ten klaustrofobiczny, żeby nie rzec – feudalny wymiar w odniesieniu do tych obywateli, z których państwo „czerpie korzyści”, bo rzeczeni nie dość, że w związkach damsko-męskich, to jeszcze mają dzieci.


Tymczasem wracając do sedna – nie ogarniam i nie mogę przełknąć owej pseudo-moralizatorskiej misji, tej erupcji jedynej słusznej białej, heteroseksualnej, wielodzietnej i katolickiej linii (która co prawda w lustrze się nie ogląda, ale za to głośno i wulgarnie krzyczy). Nie wierzę, po prostu nie wierzę, jak ludzie, utrzymywani z moich ciężko zarobionych, acz absolutnie uświęconych tudzież heteroseksualnych podatków MAJĄ CZELNOŚĆ.
Cóż, u niektórych, na Podkarpaciu, nie ma ponoć żadnych homoseksualistów.
Inni widzieliby w tym cyrk, gdyby dwie panie podjechały pod urząd stanu cywilnego podpisać dokumenty.
Chce się wyć.


Więc wyję i mam nadzieję na mimo wszystko bardziej nowoczesne państwo dla moich dzieci.
Państwo, które jest wspólnotą różnorodności, a nie feudałem nastawionym na czerpanie korzyści z prokreacji obywateli.

Feudałem nie dającym wiele w zamian, co warto podkreślić.