2.056

Słowo-wytrych brzmi zaraz. Zaraz do ciebie podejdę, zaraz zobaczę, zaraz zaraz.
Zaraz ci włączę komputer [ale tylko na kwadrans].
Zaraz sprawdzę, co z płytą, dlaczego się zacina, spójrz – porysowana.
Zaraz poszukamy tego pluszaka/twoich pantofli/złotej farbki.
Zaraz, bo kończę herbatę. Zaraz, bo się mięso przypala. Zaraz, bo mi się nie chce, bo teraz nie mogę.
- ZARAZ!
Erna zaplata zniecierpliwione ramię za ramię.
- U dorosłego człowieka zaraz to jest chyba tydzień. – rzecze.
I ma rację.

Póki co jednak kamera już jej nie rejestruje, prześlizguje się po plecach Erny napiętych w oczekiwaniu, przemyka po skupionej twarzy Silnego, Silny uruchamia i unieruchamia koparkę. I oto już Nowy Człowiek, Nowy Człowiek w oku cyklonu, w soczewce kamery, siedzi rozparty na kanapie i raz za razem naciąga palcem wirtualną cięciwę, żeby nią cisnąć w świnie jednym za drugim wkurzonym ptakiem.
- Nowy Człowieku. – mamrocze głos z offu. – Nowy Człowieku, chodź za mną.
- Zaraz. – bąka indagowany.



I w tym miejscu pojawia się pytanie. Ściśle związane z fabułą. Immanentnie wręcz.
Drodzy Państwo, czy ktoś z Państwa hodował żółwia?
A jeżeli hodował/hoduje, to czy ma jakieś porady, którymi mógłby się podzielić? Żółw wodny? Lądowy? Jaki? Jaka trudność hodowania? Ilu procentowe ryzyko porażki?

Albowiem Nowy Człwiek zamarzył sobie zrealizować fantazję. I już go nie kręci psp ani Lego Death Star. Nowy Człowiek chce żółwia.
Wiedzą Państwo może, jak podejść do tematu?


Ponieważ oczywiście jest okazja. Co prawda jedna z internetowych księgarni sypnęła mi niedawno w mailu pomysłami, którymi rzekomo da się z sukcesem obskoczyć potrzeby zainteresowanego ośmiolatka [w pierwszym odruchu wybrałam oczywiście ten cudny tyci rower z bocznymi kółkami], ale jednak kusi mnie, żeby wziąć temat na klatę.

Pierwsza Komunia. Moment obdarowywania smarkaczy laptopem, tabletem, quadem.
Że mnie brzydzą takie zwyczaje i to dla szeregu przyczyn, więc już od września wdrażam instruktaż o sile przeżyć duchowych, nie mających związku z prezentami. Ostateczne rozwiałam też ewentualne oczekiwania Nowego Człowieka w zakresie sprzętu komputerowego i konsoli do gier. Nowy Człowiek sfiksował się zatem na istocie do kochania, do aplikowania sałaty i wyprowadzania na trawę [bo dar musi być, cha].

Proszę, pomóżcie, bezradnej :)




Tymczasem wróćmy do transmisji on line. Piątek wieczór, dopijam herbatę, Silny dłubie przy żółtej koparce, Erna pospiesznie szkicuje coś na wystrzępionej kartce, a Nowy Człowiek unicestwia prosiaki.
Za dwie godziny, wciśnięty między koc a materac na swojej kanapie z ociąganiem powtórzy formuły do jutrzejszej spowiedzi [z pewną dezynwolturą, bo taka maniera jest akurat w czołówce manier].
- A teraz się walę! – zachichoce przy „moja wina” i z emfazą trzepnie się w klatę.