2.037

Droga Redakcjo,
Z opóźnieniem donoszę, że Erna straciła pierwszy ząb, lewą dolną jedynkę w imieniny Babci.
Już dwa tygodnie mijają.

----------------------------------------------------------------------

- Nie wytrzymam! – jęknęła Ania, Która-Wcale-Nie-Jest-Anią (a Panią E., Opiekunką Silnego). – Więcej tego nie wytrzymam! – powiedziała pierwszy raz, odkąd się znamy. - Nie zniosę! – powtórzyła z rozpaczą.

[Ania jest Anią, bo tak wymyślił Silny w czasach, kiedy nie umiał mówić.
„Ania” pochodzi być może od pAni, ewentualnie po prostu od Ani, jeden Silny to wie.
Ania nigdy się nie skarży, nigdy nie zawiodła, jest najczulszą możliwą strażniczką Silnego, mogłabym dowolnie długi panegiryk na cześć Ani.
Silny zresztą także. Szeroko znana jest mantra Silnego:
- Ooo, Ania! Ania! Ania!
Tym razem jednak Ania nie wytrzymała.
- Nigdy więcej! – zaapelowała.]

Poszło o płytę z filmem o upiornej myszy noszącej ludzki alias.

W hacjendzie panuje ostatnio klimat, jak z Popiela, mechaniczne gryzonie pomykają wzdłuż szaf, te o wymiarach ludzkiego dziecka grają w spektaklach, nic dziwnego, że Silny się uparł przy telewizyjnym hicie o myszy Stefanie. Produkcja jest dość kontrowersyjna artystycznie i raczej słabo zdubbingowana, więc średnio po pierwszym kwadransie odsłuchu przeciętny, niegłuchy dorosły odpada. Silny natomiast korzystając z wietrznej pogody i kataru zadał sobie Stefana i raz i drugi i kolejny, wreszcie odmówił dobrowolnego oddalania się na spacer, upierając się przy śledzeniu przygód Stefana.
- Nie wytrzymam! – jęknęła po kilku dniach Ania.
Płyta zginęła więc skutecznie i nagle.
Próżno w naszym domu szukać odtąd Stefana.
A Silny bez oporów chadza z Anią na spacer.
Koniec bajki z morałem.



News o stanie szczęki Erny ma wbrew pozorom ścisły związek z motywem myszy Stefana ;))))