2.042

Z promocją [ANTY]macierzyństwa (brzmi grubo!) było tak.
W lodowaty wtorkowy wieczór usiadłyśmy w trójkę na twardej – za to designerskiej - kanapie: zuzanka.blogitko, Agnieszka Szczepanek i ja. Po lewej i po prawej stronie Justyna Zimna i Michał Larek, na widowni Pierwsza. Pierwsza wyglądała jak masłoska, a później napisała u siebie promocję frazą adekwatną do stylizacji, niniejszym szacun.

Zaczęliśmy od tego, że dlaczego właściwie [ANTY].
Mówiłam już gdzieś kiedyś, że mam osobistą słabość do Matki Polki, tej wielkimi literami. Nie chcę się wdawać w czcze słowne przepychanki, ale jeżeli ktoś uważa, że Matka Polka, ta w aurze etosu już nie straszy, to polecam refleksję nad historią Madzi z Sosnowca ze szczególnym uwzględnieniem społecznego linczu na jej matce. Z rodzinnej tragedii stał się groteskowy spektakl i to nie tylko za sprawą TVN. Jak rozumiem, autorzy ckliwych, zafoliowanych poematów i ci, którzy wieszają na gałęziach pluszaki są najczulszymi rodzicami dla swoich maleństw, że codziennie szykują im pożywne śniadanka i nigdy nie przywołują dzieci do porządku uderzeniem kapcia.
Dobre matki znoszą w chaszcze maskotki, złe matki do gazu.

W ogóle, niepokoi mnie związek frazeologiczny „zła matka”/”wyrodna matka”. On jest na czubku języka, gotowy do użycia, to jest kalka językowa instant, że ta matka jest dobra, a tamta matka jest zła, selekcja wydaje się oczywista, zaś kryteria klasyfikacji - łatwe.
Wyrodny ojciec? W odległych kolokacjach.

Wyrodny ojciec - około 128.000 wyszukań googla w 0.25 s.
Zła matka - około 2.440.000 wyników w 0.28 s.
Voilà, Wujek Google i jego racje.




… więc dlatego [ANTY], że to się po prostu czuje, że ciężar bycia Dobrą Matką jest absurdalny, że tego się nie da zrobić bez szkód na osobie matki. Ergo – powiedzmy to na głos, że mnie, ciebie i tamtą panią przekracza udawanie, że macierzyństwo jest głównie cacy.
Ono jest TAKŻE cacy, taka enuncjacja raczej nie mija się z prawdą w większości wypadków.
Statystycznie w większości wypadków potrafimy czerpać z macierzyństwa przyjemność, radość i inspirację.
W pakiecie dostając znużenie, zmęczenie, krańcowe opadnięcie z sił tudzież irytację.

I tu wkraczamy niestety na grunt przeżyć własnych, ekshibicjonistycznych wyznań, które na poziomie opisów i deklaracji są nieznośną, jednostkową prywatą. I każda dyskutantka ma swoją rację. I ma w tym rację, bo to nie jest spór o uniwersalia, ani nie o prawdy czy wartości, ani nie o metodologię, to nie jest żaden dyskurs, z którego – choćby potencjalnie – mogłyby płynąć konstruktywne wnioski co do tego, droga redakcjo, jak żyć.

W istocie, dyskusja o alter-macierzyństwie nie jest rozstrzyganiem sporu pierś czy butelka, chusta czy wózek, detergent czy orzech, Sapindus mukorossi.
I żadna Ja! Ja! Ja! nie ma uniwersalnej racji.


Esencją [ANTY]macierzyństwa wydaje się forsowanie prawa do wolności własnej drogi, do indywidualnych przeżyć wobec swojego stawania się matką i że uczucia do dziecka nie zawsze muszą być zawsze pokryte pozłotką. Albo – przeciwnie - krwią, trudem i łzami.
Helou, oto jestem sobą, a nie jakąś obeliskową Matką, wykutą z nierealnych oczekiwań przez Ojczyznę i Naród.

Za takim [ANTY]macierzyństwem głosuję wszystkimi kończynami.